ଜୀବନ୍ତ ବାକ୍ୟ
ଆଜିର ଚିନ୍ତା
ଲୁକ ୮:୧-୧୮
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବାକ୍ୟ ଆମ ଜୀବନରେ କିପରି କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି ?
ଯୀଶୁ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟର ନିଗୁଡତତ୍ତ୍ଵ ଓ ସତ୍ୟକୁ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମାଧ୍ୟମରେ ପ୍ରଚାର କରିବା ଦ୍ଵାରା, ଲୋକମାନେ ତାହା ସହଜରେ ବୁଝିପାରୁଥିଲେ ଏବଂ ଗ୍ରହଣ ମଧ୍ୟ କରୁଥଲେ । ଯୀଶୁ ବହୁ ସଂଖ୍ୟକ ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଦେଖି ସ୍ବର୍ଗ ରାଜ୍ୟର ନିଗୁଡତତ୍ତ୍ୱ ବୁଝାଇବା ପାଇଁ "ବୀଜ ବୁଣାଳୀ" ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ମାଧ୍ୟମରେ କଥା କହିଲେ ।
ବାକ୍ୟକୁ ଭୁଲିଯିବା ଶ୍ରୋତା : ଏହି ପ୍ରକାର ଲୋକମାନେ ବାକ୍ୟ ଶୁଣନ୍ତି କିନ୍ତୁ ତାହାକୁ ହୃଦୟରେ ଅଧିକ ସମୟ ନ ରଖି ଭୁଲି ଯାଆନ୍ତି । ବିଶ୍ଵାସ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ଶୟତାନ ସହଜରେ ବୀଜକୁ ହରଣ କରିନିଏ, ଫଳରେ ସେମାନେ ଆତ୍ମିକ ଜୀବନରେ ବୃଦ୍ଧିଲାଭ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।
ବାକ୍ୟରେ ସ୍ଥିର ନ ଥିବା ଶ୍ରୋତା : ଏହି ପ୍ରକାର ଲୋକମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବାକ୍ୟ ଶ୍ରବଣ କରନ୍ତି, ଗ୍ରହଣ କରନ୍ତି ମାତ୍ର କ୍ଲେଶ, ସମସ୍ୟା, ତାଡନା ଆସିଲେ ବାକ୍ୟ ଉପରେ ଆସ୍ଥା ସ୍ଥାପନ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ହୃଦୟ ମଧ୍ୟରେ ବାକ୍ୟ ସ୍ଥାନ ପାଏ ନାହିଁ ତେଣୁ ତାହା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ ଓ ଆତ୍ମିକ ବୃଦ୍ଧି ହୋଇ ପାରି ନ ଥାଏ ।
ବାକ୍ୟକୁ ଚାପି ଦେବା ଶ୍ରୋତା : ଏହି ପ୍ରକାର ଲୋକମାନେ ବାକ୍ୟ ପ୍ରତି ମାନଯୋଗୀ ହୁଅନ୍ତି ମାତ୍ର ଆତ୍ମିକ ବିଷୟ ଅପେକ୍ଷା ସାଂସାରିକ ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଲିପ୍ତ ରହନ୍ତି । ଜଗତର ଆକର୍ଷଣ, ପରିସ୍ଥିତିରେ ଚାପରେ ସେମାନେ ବିଶ୍ଵାସରେ ସୁଦୃଢ଼ ହୋଇ ରହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ଉପଯୁକ୍ତ ଫଳ ଉତ୍ପନ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।
ବାକ୍ୟକୁ ପାଳନ କରିବା ଶ୍ରୋତା : ଏହି ପ୍ରକାର ଲୋକମାନେ ବାକ୍ୟ ଶୁଣନ୍ତି ତାହାକୁ ଧରି ରଖନ୍ତି, ଜୀବନରେ ସମସ୍ତ ପରିସ୍ଥିତିରେ ସ୍ଥିରଚିତ୍ତ, ଧୈର୍ଯ୍ୟଶୀଳ ହୋଇ ପରିସ୍ଥିତିର ମୁକାବିଲା କରନ୍ତି । ଯାହା ଫଳରେ ପରିତ୍ରାଣ ଓ ପୁନଃଜନ୍ମର ସୌଭାଗ୍ୟ ଲାଭ କରନ୍ତି ।
ଆଜି ଆମ ହୃଦୟ କେଉଁ ଭୂମି ସଦୃଶ୍ୟ ? ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବାକ୍ୟ ପ୍ରତି ଆମେ ଆଜି ମନଯୋଗୀ ହୋଇ ବାକ୍ୟର ପାଳନକାରୀ ହୋଇପାରୁଛୁ କି ? ତେଣୁ ଲେଖାଯାଏ, "କାରଣ ଯଦି କେହି ବାକ୍ୟର କର୍ମକାରୀ ନ ହୋଇ ଶ୍ରୋତା ମାତ୍ର ହୁଏ, ତେବେ ସେ ଦର୍ପଣରେ ଆପଣା ସ୍ଵାଭାବିକ ମୁଖ ଦର୍ଶନ କରୁଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ତୁଲ୍ୟ, ଯେଣୁ ସେ ଆପଣାକୁ ଦେଖିଲା ଉତ୍ତାରେ ଚାଲିଯାଇ, ସେ କି ପ୍ରକାର ଲୋକ, ତାହା ସେହିକ୍ଷଣି ଭୁଲିଯାଏ (ଯାକୁବ ୧:୨୩-୨୪) । ତେଣୁ ସେ ବିସ୍ମରଣକାରୀ ଶ୍ରୋତାମାତ୍ର ନ ହୋଇ ବରଂ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହୁଏ, ସେ ଆପଣା କାର୍ଯ୍ୟରେ ଧନ୍ୟ ଅଟେ (ଯାକୁବ ୧: ୨୫ଖ) ।