BN

ବୃଥା ଆରାଧନା

 ବୃଥା ଆରାଧନା

ଆଜିର ଚିନ୍ତା

ଯିରିମିୟ ୭:୧-୨୦


ମୋର ଆତ୍ମ-ଧାର୍ମିକତା କ'ଣ ଆଜି ପ୍ରଭୁଙ୍କର କ୍ରୋଧ ଓ ବିରକ୍ତି ଜନ୍ମାଉ ଅଛି?


ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ବିରୁଦ୍ଧାଚରଣ କରି, ଯାବତୀୟ ପାପକର୍ମରେ ଲିପ୍ତ ଥାଇ ଭାବବାଦୀମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କଥିତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚେତନାକୁ ଯିହୁଦା ଅଗ୍ରାହ୍ୟ କଲା ଓ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନିକଟକୁ ଫେରିବାକୁ ଚାହିଲେ ନାହିଁ । ଗୌରବମୟ ଓ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଯିରୁଶାଲମର ମନ୍ଦିର ପାଇଁ ସେମାନେ ଗର୍ବ କରିଥିଲେ, ତାହାକୁ ସୁରକ୍ଷାର ସ୍ଥାନ ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ । ସେହି ମନ୍ଦିରରେ ରୀତି ଅନୁଯାୟୀ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ବଳିଦାନ ଉତ୍ସର୍ଗ କରି, ସେମାନେ ଆତ୍ମ ସନ୍ତୋଷ ଲାଭ କରୁଥିଲେ । ମାତ୍ର ସେମାନଙ୍କର ଖେଦ ବିହୀନ ଉପାସନା ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରେ ଗ୍ରାହ୍ୟ ନ ଥିଲା । ପ୍ରଭୁ ଜଣାଇଲେ…


ଆରାଧନା ଗୃହ ଭଗ୍ନ ହେବ : 

ମନ୍ଦିର ଥାଇ, ଉପାସକ ଥାଇ, ଯଦି ସତ୍ୟ ଓ ଆତ୍ମାରେ ଉପାସନା କରା ନଯାଏ, ତେବେ ଉପାସନା ବୃଥା ହୁଏ । ଯିରୁଶାଲମ ମନ୍ଦିରରେ ନିତ୍ୟ ଉପାସନା ହେଉଥିଲା, ମାତ୍ର ଯିହୁଦା ନିଜର ପାପ ଅର୍ଥାତ ଦେବପୂଜା ରୂପ ବ୍ୟଭିଚାର, ବିଦେଶୀ, ପିତୃହୀନ, ବିଧବା ପ୍ରତି ଅନ୍ୟାୟ, ଚୋରି, ମିଥ୍ୟା ଶପଥ, ନରହତ୍ୟା ଇତ୍ୟାଦି ଘୃଣାଜନକ କର୍ମ ଯୋଗୁ ଲଜ୍ଜିତ ବା ଅନୁତପ୍ତ ନ ହୋଇ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ଚିରାଚରିତ ଉପାସନା କରି ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲା । ଲୋକମାନେ ମନ୍ଦିରରେ ଥିବା ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଅବମାନନା କରି ମନ୍ଦିରକୁ ଗୌରବ ଦେଉଥିଲେ । ପ୍ରଭୁ ଇସ୍ରାଏଲ ଗୋଷ୍ଠୀ ଆରାଧନାର ସ୍ଥାନ ଶୀଲୋକୁ ଯେପରି ନଷ୍ଟ କରିଥିଲେ, ସେପରି ଯିରୁଶାଲମର ମନ୍ଦିରକୁ ଶତ୍ରୁ ଦ୍ଵାରା ବିନାଶ କରିବେ ବୋଲି ଜଣାଇଲେ (୧୨-୧୪) । ଆଗାମୀ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ମଣ୍ଡଳୀର ତାଡ଼ନା ସମୟରେ ଆମର ଭଜନାଳୟଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ସୁରକ୍ଷିତ ହେବ ନାହିଁ ବୋଲି ଆଜି ପବିତ୍ରତ୍ମା ମଧ୍ୟ ଚେତନା ଦେଇଛନ୍ତି ।


ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣାଯିବ ନାହିଁ :

ପ୍ରଭୁ ଯିରିମିୟଙ୍କୁ କହିଲେ, ତୁମ୍ଭେ ଏହି ଲୋକମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କର ନାହିଁ…...କାରଣ ଆମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭ କଥା (ପ୍ରାର୍ଥନା) ଶୁଣିବା ନାହିଁ (୧୬ପଦ) । ଯିହୁଦାର ସମସ୍ତ ଲୋକ, ବୟସ୍କ ଲୋକ, ପୁଅଝିଅ, ପିତାମାତା, ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତ୍ୟେକେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟ ଦେବଗଣର ପୂଜା କରିବାରୁ (୧୮ପଦ), ପ୍ରଭୁ ସେମାନଙ୍କୁ ବିନାଶରେ ସମର୍ପଣ କଲେ । ମାତ୍ର ବିନାଶକାଳେ ସେମାନେ ପ୍ରାର୍ଥନା ଓ ଆର୍ତ୍ତସ୍ୱର କଲେ ପ୍ରଭୁ ମଧ୍ୟ ଶୁଣିବେ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଲେ (୧୧:୧୧; ୧୪:୧୧, ୧୨) ।


ଯୁଗ ଶେଷରେ, ଆଜିବି ଆମେ କ'ଣ ଆତ୍ମସନ୍ତୁଷ୍ଟ ଓ ନିର୍ଲିପ୍ତ ?

ପରିତ୍ରାଣର ବାର୍ତ୍ତା ଆଉ କେତେ କାଳ ପ୍ରଚାରିତ ହେବ ?

ଆମେ କ'ଣ ଜାଗ୍ରତ ହେବା ନାହିଁ ?

ଅନୁତାପବିହୀନ ଜୀବନ

 ଅନୁତାପବିହୀନ ଜୀବନ

ଆଜିର ଚିନ୍ତା

ଯିରିମିୟ ୫:୧-୧୩


ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରିବାର ପରିଣାମ କ'ଣ, ତାହା ମୁଁ ଚିନ୍ତା କରିଛି କି ?


ବେଳେବେଳେ ଜଗତରେ ଶୟତାନର ଶକ୍ତି ଏତେ ପ୍ରବଳ ହୁଏ ଯେ, ତାହା ମନୁଷ୍ୟକୁ ପାପଗ୍ରସ୍ତ ଓ ଅନୁତାପ ରହିତ କରି ପକାଇ । ମନୋନୀତ ଜାତି ରୂପେ ଯିହୁଦା ଆପଣା ପରମେଶ୍ବରଙ୍କଠାରୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଭାବେ ଆହ୍ଵାନ ଓ ପରାମର୍ଶ ପାଇ ମଧ୍ୟ, ଚକ୍ଷୁ ଥାଇ ଅନ୍ଧ ଓ କର୍ଣ୍ଣ ଥାଇ ବଧୀର ପରି ହେଲା, ମାତ୍ର ସର୍ବଦର୍ଶୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ସେମାନଙ୍କ ପାପସବୁକୁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରୁଥିଲା ।


ଅଧର୍ମାଚାରୀ ଯିହୁଦା : 

ଯିହୁଦା ସତ୍ୟ ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଜାଣି ସୁଦ୍ଧା, ଏପରି ପାପରେ ପ୍ରବୃତ୍ତ ହେଲା ଯେ, ଈଶ୍ଵର ଦୁଃଖିତ ହେଲେ । କ୍ଷମାଶୀଳ ପରମେଶ୍ୱର ସର୍ବଦା କିଛି ଧାର୍ମିକ ଲୋକର ଅନ୍ଵେଷଣ କରନ୍ତି, ମାତ୍ର ଯିହୁଦା ଓ ଯିରୁଶାଲମରେ ଜଣେ ହେଲେ ସୁକର୍ମକାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ଦେଖାଗଲେ ନାହିଁ । ଲୋକମାନେ ଏତେ ଶକ୍ତଗ୍ରୀବ ଥିଲେ ଯେ, ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଦଣ୍ଡାଜ୍ଞା ପାଇଲେ ମଧ୍ୟ, ସେମାନେ ଭୟଭୀତ କି ଅନୁତପ୍ତ ହେଲେ ନାହିଁ (୧୨ପଦ), ପୁଣି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିକଟକୁ ଫେରି ଆସିଲେ ନାହିଁ । ଦେଶର ଧନୀ ଓ ଦରିଦ୍ର ଉଭୟଠାରେ ପ୍ରଭୁ ବିଷୟକ ଜ୍ଞାନର ଅଭାବ ଥିବାରୁ, ସେମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପଥ ଓ ଶାସନ ବିଷୟରେ ମନୋଯୋଗୀ ହେଲେ ନାହିଁ । ସେମାନଙ୍କର ବହୁବିଧ ଅପରାଧ ହେତୁ, ଈଶ୍ଵର ସେମାନଙ୍କୁ ହିଂସ୍ର ପଶୁ ପରି (୬ପଦ, ୬:୨୩) ଶତ୍ରୁର କବଳିତ ହେବାକୁ ଦେଲେ । ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସେମାନଙ୍କ ଶାରିରୀକ ପୁଣି ଆତ୍ମିକ ବ୍ୟଭିଚାର ଘୃଣ୍ୟ ଥିଲା, କାରଣ ସେମାନେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ପରିତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟ ଦେବଗଣର ଅନୁଗାମୀ ହୋଇଥିଲେ । 


ନ୍ୟାୟ ବିଚାରକର୍ତ୍ତା ପରମେଶ୍ୱର : 

ଈଶ୍ଵର ନ୍ୟାୟବାନ ହେବାରୁ, ଯିହୁଦାର ଘୃଣାଜନକ ଆଚରଣ ନିମନ୍ତେ ସେମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା ଦେଲେ ନାହିଁ ଅବା ପ୍ରତିଫଳ ଦେବାରୁ ବିରତ ହେଲେ ନାହିଁ । ତଥାପି ଆପଣାର ସତ୍ୟତା ଓ ମହାନତା ଯୋଗୁ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଃଶେଷ ରୂପେ ବିନାଶ କରିବେ ନାହିଁ ବୋଲି ପ୍ରତିଜ୍ଞା କଲେ (୧୦, ୧୮, ୪:୨୭) ।


ଆଜିର ଜଗତରେ, ସବୁ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଅଧର୍ମ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥିଲେ ହେଁ, ପ୍ରେମକାରୀ ଓ ଧୈର୍ଯ୍ୟଶୀଳ ପ୍ରଭୁ ଆମକୁ ବିନାଶ ନ କରି ତାଙ୍କ ନିକଟକୁ ନିଜ ନିଜ ପାପ ସ୍ଵୀକାର କରି ନମ୍ର ଭାବରେ ଫେରି ଆସିବାକୁ ଆହ୍ଵାନ କରୁଛନ୍ତି (୨ବଂଶା ୭:୧୪) । ପ୍ରକୃତ ଅନୁତାପ, ପ୍ରଭୁଙ୍କଠାରୁ ପାପକ୍ଷମା ପାଇବାରେ ଆମକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ ।

ପରିତ୍ରାଣର ଏକ ବାସ୍ତବ ଅନୁଭୂତିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିପାରିବା କି?

 ପରିତ୍ରାଣର ଏକ ବାସ୍ତବ ଅନୁଭୂତିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିପାରିବା କି?


ହଁ, ନିଶ୍ଚୟ ପାରିବା 


ପ୍ରଥମେ, ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୃଦୟରେ ପ୍ରକୃତ ଶାନ୍ତି ଓ ଆନନ୍ଦ ଆସିଥାଏ।  ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ଆମମାନଙ୍କ ର ଶାନ୍ତି ସ୍ଥାପିତ ହେଲେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଈଶ୍ବର ଙ୍କ ଶାନ୍ତି ଲାଭ କରୁ।  ଯୀଶୁ କହିଲେ, ଏହି ଶାନ୍ତି ଜଗତ ଦେଇପାରେ ନାହିଁ (ଯୋହନ ୧୪:୨୭) । ପାପର ଭାର ଚାଲିଯାଏ।  ଅପରାଧ ଦୋଷ ଦୂର ହୁଏ।  ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଲୋକର ହୃଦୟ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞତାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଉଠେ।  ସେ ଉଲ୍ଲାସିତ ହୋଇ ପ୍ରଶଂସା କରି କହେ "ଧନ୍ୟ,  ପ୍ରଭୁ ତୁମେ ଧନ୍ୟ"। ଜଣେ ପାପୀ ଅନୁତାପ କରି ହୃଦୟ ପରିବର୍ତ୍ତନ କଲେ ସ୍ଵର୍ଗରେ ଦୂତଗଣ ଯଦି ମହାନନ୍ଦ କରନ୍ତି, ତେବେ ପୃଥିବୀରେ ତାର ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ଥିବା ଦୂତଗଣ କ'ଣ ନୀରବ ରହିବେ (ଲୁକ ୧୫:୧୦) ???


ଦ୍ୱିତୀୟରେ, ପରିବର୍ତ୍ତିତ ବ୍ୟକ୍ତି ପାପ ଓ ସଂସାରର ସବୁ ମନ୍ଦ ପଥକୁ ଘୃଣା କରିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରେ।  ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ସେ ଯେଉଁ ସମସ୍ତ ପାପ କର୍ମରେ ଆଗରୁ ଆସକ୍ତ ଥିଲା, ସେସବୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତାକୁ ଦୁର୍ଗନ୍ଧମୟ ଜଣାଯାଏ।  ପାପର କ୍ଷଣିକ ଆନନ୍ଦ ପରିବର୍ତ୍ତେ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆନନ୍ଦରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ।  ଏହାର ଅର୍ଥ ନୁହେଁ ଯେ, ସେ କୌଣସି ପାପରେ ପଡିବ ନାହିଁ।  ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ଏକ ଘୁଷୁରି ସଦୃଶ ଥିଲା, କାଦୁଅକୁ ସେ ପ୍ରିୟ ମଣୁଥିଲା! କିନ୍ତୁ ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏକ ମେଷ ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ।  ଯଦ୍ୟପି କେହି ଏକ ମେଷ କୁ କାଦୁଅରେ ଠେଲି ଦିଏ, ମେଷ ଟି ଚିତ୍କାର କରି ବାହାରି ଆସିବ ଏବଂ ସେଠାରେ ରହିବ ନାହିଁ।  ଆପଣ ପ୍ରଭେଦ କଣ ବୁଝି ପାରୁଛନ୍ତି କି? ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ପାପରେ "ବାସ" କରି ପାରିବ ନାହିଁ।  


ତୃତୀୟରେ, ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରାପ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିର ଜୀବନରେ ବାଇବେଲ ଅଧ୍ୟୟନ, ପ୍ରାର୍ଥନା ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଲୋକମାନଙ୍କର ସହଭାଗିତା ପାଇଁ ବିଶେଷ ପ୍ରେମ ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ।  ଧର୍ମ ବିଧି ଅନୁସାରେ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ଗତାନୁଗତିକ ବାଇବେଲ ପାଠ ନକରି ବର୍ତ୍ତମାନ ଆନନ୍ଦ ଓ ସ୍ଵଇଚ୍ଛାରେ ସେ ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ବାଇବେଲ ଅଧ୍ୟୟନ ଓ ଧ୍ୟାନରେ ସମୟ ଅତିବାହିତ କରେ (ଗୀତ ୧:୨)। ପ୍ରାର୍ଥନା ତାର ନିଶ୍ଵାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସ ବାୟୁ ହୋଇଯାଏ।  ପ୍ରଥମରେ ସେ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଜାଣି ନଥିଲା । ବର୍ତ୍ତମାନ କିନ୍ତୁ ସେ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ପିତା ବୋଲି ଜାଣିପାରିଛି।  ସେଥିପାଇଁ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ଆଳାପ କରିବାକୁ ସେ ଏତେ ଆଗ୍ରହୀ ହୁଏ।  ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରେମ ଯାହାକି ତାକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଛି, ତାହା ବର୍ତ୍ତମାନ ସେ ଅନୁଭବ କରେ ଓ କୃତଜ୍ଞ ହୁଏ (ଯୋହନ ୩:୧) । ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରେମର ଦୈର୍ଘ୍ଯ, ପ୍ରସ୍ଥ, ଉଚ୍ଚତା ଓ ଗଭୀରତା ଆମ୍ଭେମାନେ ସାଧୁମାନଙ୍କ ସହଭାଗୀତାରେ ହିଁ ବୁଝି ପାରିଥାଉ (ଏଫିସୀୟ ୩:୧୮)। 


ଚତୁର୍ଥରେ, ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରାପ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷ ଅନ୍ୟ ଲୋକମାନଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ଓ ସ୍ନେହରେ ଆଚରଣ କରିଥାନ୍ତି (୧ ଯୋହନ ୩:୧୪)। ଯାହାର ସେ କ୍ଷତି କରିଥାଏ, ତାହାର କ୍ଷତି ପୂରଣ କରେ (ମାଥିଉ ୫:୨୩, ୨୪)। ଶତୃ, ତାଡନାକାରୀ ଓ ବିପକ୍ଷଗଣକୁ ମଧ୍ଯ ପ୍ରେମ କରିବା ଦ୍ୱାରା ଆମ୍ଭମାନେ ଯେ ପ୍ରେମମୟ ପିତାଙ୍କର ସନ୍ତାନ, ଏହା ପ୍ରମାଣିତ ହୁଏ (ମାଥିଉ ୫:୪୩-୪୮) । 


ପଞ୍ଚମରେ, ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରାପ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜେ ଯେଉଁ ନୂତନ ପାଇଥାଏ, ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତାର ଅଂଶୀ କରାଇବା ପାଇଁ ଇଚ୍ଛା କରିଥାଏ (ଯୋହନ ୪:୨୮, ୨୯; ମାର୍କ ୫:୧୯)। "ମୁଁ ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ ପାଇଅଛି ଏହି ଜଗତର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ଯ ସେହି ଆନନ୍ଦ ପାଆନ୍ତୁ!" - ଏହା ହିଁ ତାହାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ଯ ହୁଏ।  


ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସହିତ ଜୀବନ

 ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସହିତ ଜୀବନ 

ଆଜିର ଚିନ୍ତା

ରୋମୀୟ ୮:୧୮-୩୯

ଜଣେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ବିଶ୍ବାସୀ ଭାବରେ ମୋର ଜୀବନର ଅବସ୍ଥା ଆଜି କିପରି ?


ରୋମୀୟ ୮ ପର୍ବରେ ପାଉଲ ମନୁଷ୍ୟର ନିତାନ୍ତ ଦୟନୀୟ ଅବସ୍ଥାରୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ଈଶ୍ଵର କିପରି ତାହାକୁ ତାଙ୍କର ମହାନ୍ ଯୋଜନାର ଏକ ଅଂଶବିଶେଷ କରିଛନ୍ତି, ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି ।

 

କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଦୁଃଖଭୋଗ : 

ଏ ପୃଥିବୀରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ଦୁଃଖଭୋଗ କରିବା ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟର ବିଷୟ ନୁହେଁ । ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ନିଜେ ଜଗତରେ ଥିଲାବେଳେ କହିଥିଲେ, ମୁଁ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଜଗତ ମଧ୍ୟରୁ ମନୋନୀତ କରିଅଛି, ଏଥିନିମନ୍ତେ ଜଗତ ତୁମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଘୃଣା କରେ (ଯୋହନ ୧୫:୧୭-୧୯) । ଦିନ ଆସିବ ଯେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେମାନେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ସହିତ ମହାଗୌରବରେ ଜୀବନ କାଟିବୁ, ତାହାଙ୍କ ସହିତ ରାଜତ୍ଵ କରିବୁ । ଭବିଷ୍ୟତର ସେହି ଗୌରବକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ କାଳର ଦୁଃଖଭୋଗ କିଛି ହିଁ ନୁହେଁ (୧ ପିତର ୪:୧୨-୧୪) । 


ମୁକ୍ତ ଶରୀର : 

ଗୋଟିଏ ଦିନ ଆସିବ ଯେତେବେଳେ ବିଶ୍ବାସୀ ଶରୀରର ବନ୍ଧନରୁ ଓ ଏହାର କ୍ଷୟତ୍ଵରୁ ମୁକ୍ତ ହେବ । ଏହିଦିନ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବିଶ୍ବାସୀ ଅପେକ୍ଷାରତ । ଯେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ପାପର ଅଧୀନରେ ଥାଇ ଜୀବନ କାଟୁଥିଲା, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ସବୁ କିଛି ଅତି ସହଜ ଓ ସାବଲୀଳ ଭାବରେ କରି ଚାଲୁଥିଲା । ମାତ୍ର ପାପ କ୍ଷମା ପାଇ ନୂତନ ଜୀବନ ପାଇବା ଦିନଠାରୁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଆତ୍ମା ତା' ଜୀବନରେ ବାସ କଲେ ପୁଣି ସେ କିଭଳି ଏହି ପାର୍ଥିବ ଜଗତର ମନ୍ଦ ପରିବେଶରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ, ତା' ପାଇଁ ସୁରକ୍ଷିତ ଗୌରବମୟ ରାଜ୍ୟକୁ ଯାଇପାରିବ, ଏହି ଆଶାରେ ସେ ଆନ୍ତରିକ ଭାବରେ ଆର୍ତ୍ତନାଦ କରୁଅଛି (୨୩ପଦ) । ଏହି ରାଜ୍ୟ ସେ ଦେଖିନାହିଁ, ମାତ୍ର ତହିଁ ନିମନ୍ତେ ଭରସାର ସହିତ ଅପେକ୍ଷା କରୁଛି ।


ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ ସହଭାଗିତା : 

ପୁଣି ବିଶ୍ବାସୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସଂକଳ୍ପ ଅନୁସାରେ ଆହୂତ ହୋଇଥିବା ହେତୁ, ପୂର୍ବରୁ ନିରୂପିତ ହୋଇଥିବାରୁ ଓ ଧାର୍ମିକ ବୋଲି ଗଣିତ ହୋଇଥିବାରୁ, ଈଶ୍ଵର ସମସ୍ତ ବିଷୟରେ ସେମାନଙ୍କର ମଙ୍ଗଳ ସାଧନ କରିବେ । ଏହି ମଙ୍ଗଳ ଧନଲାଭ ବା ପଦବୀ ଲାଭକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ, ବରଂ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ସହଭାଗିତାରେ ସୁରକ୍ଷିତ ଜୀବନକୁ ବୁଝାଏ । ଯେଉଁ ଈଶ୍ଵର ବିଶ୍ୱାସୀ ନିମନ୍ତେ ଆପଣା ପୁତ୍ରଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଦେବାରେ ଅବହେଳା କଲେ ନାହିଁ, ସେ ଅନୁଗ୍ରହରେ ସମସ୍ତ ବିଷୟ ଦେବେ । ତେଣୁ କୌଣସି ପରିସ୍ଥିତି ଆମକୁ ତାଙ୍କଠାରୁ ବିଚ୍ଛିନ୍ନ କରିପାରିବ ନାହିଁ (୩୧-୩୯ପଦ) ।

ପ୍ରକୃତ ଯିହୂଦୀ କିଏ

 ପ୍ରକୃତ ଯିହୂଦୀ କିଏ 

ଆଜିର ଚିନ୍ତା

ରୋମୀୟ ୨:୧୭-୨୯

ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହ ପାଇବାକୁ ଯୋଗ୍ୟ କି ?


ଏହା ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ସତ୍ୟ ଯେ ଜଣେ ଯିହୂଦୀ ଈଶ୍ୱରଙ୍କଠାରୁ ବିଶେଷ ଭାବରେ ଅନୁଗ୍ରହପ୍ରାପ୍ତ ଅଟେ । କିନ୍ତୁ ପାଉଲ ଏହି ସ୍ଥାନରେ ଜଣାନ୍ତି ଯିହୂଦୀ ହେବା କେବଳ ଏକ ଜାତିକୁ ବା ଚିହ୍ନକୁ ବୁଝାଏ ନାହିଁ, ମାତ୍ର ଆଚରଣକୁ ବୁଝାଏ ।


ଆମର କଥା ଓ କାର୍ଯ୍ୟରେ ସାମଞ୍ଜସ୍ୟ (୧୭-୨୩) :

ଯିହୂଦୀମାନେ ବ୍ୟବସ୍ଥା ପାଇଁ ଗର୍ବ କରୁଥିଲେ । ମାତ୍ର ପାଉଲ ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ କରିଥିଲେ ଯେ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅଧିକାରୀ ହେବା ବଡ଼ ବିଷୟ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ବ୍ୟବସ୍ଥାର କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେବା ବଡ଼ ବିଷୟ ଅଟେ । ଯିହୂଦୀମାନଙ୍କର ଏକ ବାହିକ କ୍ରିୟାକର୍ମ ଧର୍ମ ଥିଲା । ମାତ୍ର ଆନ୍ତରିକ ମନୋଭାବର ନୁହେଁ । ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଓ କର୍ମ ମଧ୍ୟରେ ଯଥେଷ୍ଟ ତାରତମ୍ୟ ଥିଲା । 


ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନାମ ନିନ୍ଦିତ କରିବା (୨୪-୨୭) :

ଭବିଷ୍ୟତ ବକ୍ତା ଯିହିଜିକଲ ୩୬:୨୦ ରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଲେଖନ୍ତି ଯେ, ସେମାନେ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଗଲେ ସେମାନେ ସଦାପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଅପବିତ୍ର କଲେ, ବିଶ୍ବାସୀ ବୋଲାଉ ଥିବା ଲୋକମାନଙ୍କର ପାପ ଅନେକ ସମୟରେ ସୁସମାଚାରର ଓ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଗୌରବର ଭୟଙ୍କର ଶତ୍ରୁ ଅଟେ । ସେମାନେ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ଗର୍ବ କରୁଥିଲେ, ଅଥଚ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଲଙ୍ଘନ କରୁଥିଲେ । ସେମାନେ ସୁନ୍ନତ ବିଧି ପାଳନ କରୁଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ଵର ସେମାନଙ୍କୁ ଶକ୍ତଗ୍ରୀବ ନ ହୋଇ ହୃଦୟର ଅଗ୍ରଚର୍ମ ସୁନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ଆହ୍ଵାନ ଦେଲେ (ଦ୍ୱି ବିବ ୧୦:୧୬; ୩୦:୬; ଯିରିମିୟ ୯:୨୬ ଓ ଯିହିଜିକଲ ୪୪:୯) ।


ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରଂଶସାପାତ୍ର ହେବା ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଯିହୂଦୀ (୨୮-୨୯) :

ପାଉଲ ଏହି ସ୍ଥାନରେ କିଏ ଯିହୂଦୀ ଓ କିଏ ଯିହୂଦୀ ନୁହେଁ, ତାହାର ପାର୍ଥକ୍ୟ ଦର୍ଶାନ୍ତିି । ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ଏକ ପ୍ରକୃତ ଯିହୂଦୀ ଅଟେ, ଯିଏ ବାହ୍ୟିକ ଶାରୀରିକ ଅସ୍ତ୍ରୋପଚାର ଅନୁଭୂତି ସମ୍ପନ୍ନ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଏକ ଆନ୍ତରିକ ଆତ୍ମିକ ଅନୁଭୂତି ସମ୍ପନ୍ନ ବ୍ୟକ୍ତି ଅଟେ । ଆଦ୍ୟ ମଣ୍ଡଳୀର ବିଶ୍ବାସୀ ବିଜାତୀୟମାନଙ୍କର  ସୁନ୍ନତ ହେବାର ଅନାବଶ୍ୟକ ବୋଲି ମଣ୍ଡଳୀ ମହାସଭାରେ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଗ୍ରହଣ କରାଯାଇଥିଲା (ପ୍ରେରିତ ୧୫ପର୍ବ) ଏବଂ ଗାଲାତୀୟ ମଣ୍ଡଳୀର ସୁନ୍ନତ ବିଧିକୁ ଜୋର୍ ଜବରଦସ୍ତ ଲଦି ଦେବାକୁ ଚେଷ୍ଟିତ ଲୋକଙ୍କୁ ପାଉଲ ଘୋର ବିରୋଧ କଲେ ( ଗାଲାତୀୟ ୫:୧୧-୨୨) । ଆଜିକାଲି ଲୋକମାନେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଓ ପ୍ରଭୁଭୋଜ ବା ମଣ୍ଡଳୀ ସଭ୍ୟ ହେବା ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ସେହି ସମାନ ଧରଣର ଭୁଲ୍ କରନ୍ତି । ସରଳ ହୃଦୟ ଓ ସରଳ ବିଶ୍ଵାସର ଜୀବନ କାଟୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ହିଁ ଈଶ୍ଵର ପ୍ରେମ କରନ୍ତି ଓ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ।