ତାଙ୍କ ନାମରେ ପୋଷକଟିଏ
ମାର୍କ ୧୦:୧୩-୧୬
ଯେ କେହି ମୋ' ନାମରେ ଏପରି ସାନ ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣକୁ ଗ୍ରହଣ କରେ, ସେ ମୋତେ ଗ୍ରହଣ କରେ……..(ମାର୍କ ୯:୩୭)
ଆମର ଛୋଟ ଗୀର୍ଜା ଘର ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଶୀତ ଦିନ ସକାଳେ ସୁଣ୍ଡେସ୍କୁଲ ହେଉଥିବା ସମୟରେ ପାଳକଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟି ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ପିଲା ଉପରେ ପଡ଼ିଲା । ସେ କେବଳ ଗୋଟିଏ ଟି' ସାର୍ଟ ଓ ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧିଥିଲା । ଶୀତ ଦିନରେ, ଏପରି ଅଳ୍ପ ପୋଷାକରେ ପିଲାଟିକୁ ଦେଖି ପାଳକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ସେ ଏହି ବିଷୟ ନିଜର ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚରକୁ ଆଣିଲେ ।
ସୁଣ୍ଡେସ୍କୁଲ ପରେ, ପାଳକଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ସେହି ସାନ ପିଲାକୁ ନିଜ ଘରକୁ ନେଲେ । ମଣ୍ଡଳୀ ଦାନ ସୂତ୍ରେ ମିଳିଥିବା ବିଭିନ୍ନ ପୋଷାକ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱେଟର୍ ବାଛି ତାକୁ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଲେ । ତା'ପରେ ପାଳକ ଓ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଏକତ୍ର ସେହି ସାନ ପିଲାକୁ ନେଇ ତା' ଘରେ ଛାଡ଼ିବାକୁ ଗଲେ । ସେହି ସାନ ପିଲା ଘରେ, ତା' ର ମା' ତାକୁ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱେଟର୍ ପିନ୍ଧିଥିବା ଦେଖି ପାଳକ ଦମ୍ପତ୍ତିଙ୍କୁ ଅନେକ ଧନ୍ୟବାଦ ଅର୍ପଣ କଲେ । ସାମାନ୍ୟ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ହେତୁ, ସେହି ସାନ ପିଲାର ପିତାମାତା ନିୟମିତ ରୂପେ ଉପାସନା ସଭାକୁ ଆସିବାକୁ ଲାଗିଲେ। ଆମର ଆଖପାଖରେ ଏପରି ମୌଳିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପୁରଣ କରିପାରୁ ନ ଥିବା କେହି ପିଲା ଅଛନ୍ତି କି? ଆମେ ହୁଏତ କହିପାରୁ ଯେ, ଏମିତି ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରିଚାଲିଲେ, ଆମ ଉପରେ ସମସ୍ତେ ମାଡ଼ି ପଡ଼ିବେ ବା ଆମେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସାହାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିବୁ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଏହା ଦ୍ୱାରା ଆମେ ସେମାନଙ୍କ ଆତ୍ମା ହରାଇବୁ । ଯୀଶୁ ଶିଶୁମାନଙ୍କର ଜୀଵନକୁ ଅନେକ ଗୁରୁତ୍ଵ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି । ସେ ତାଙ୍କର ଶିଷ୍ୟମାନଙ୍କ କହିଥିଲେ, "ପିଲାମାନଙ୍କୁ ମୋ' ନିକଟକୁ ଆସିବାକୁ ଦିଅ, ସେମାନଙ୍କୁ ମନା କର ନାହିଁ,
କାରଣ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ଏପରି ଲୋକମାନଙ୍କର" (ମାର୍କ ୧୦:୧୪) । ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ ସେମାନଙ୍କୁ କହିଥିଲେ,"ଯେ କେହି ମୋ ନାମରେ ଏପରି ସାନ ପିଲାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣକୁ ଗ୍ରହଣ କରେ, ସେ ମୋତେ ଗ୍ରହଣ କରେ" (ମାର୍କ ୯:୩୭) । ଗୋଟିଏ ପୋଷାକ, ସାମାନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ, ଏକ ଦୟାପୂର୍ଣ୍ଣ କଥା ବା ଆଉ କିଛି ବିଷୟ ଯଦି ଯୀଶୁଙ୍କ ନାମରେ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଏ, ତେବେ ତାହା ପ୍ରକୃତ ସେବାକାର୍ଯ୍ୟର ଏକ ଉପକରଣରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଏ । ଆମେ କ'ଣ ସେଗୁଡିକୁ ସେପରି ବ୍ୟବହାର କରୁଛୁ?