ଏହା କହନ୍ତୁ

 ଏହା କହନ୍ତୁ

ପରମଗୀତ ୨: ୧୦-୧୪

ମୋ' ର ପ୍ରିୟତମ କଥା କହିଲେ ଓ ସେ ମୋତେ କହିଲେ, ' ହେ  ମୋହର ପ୍ରିୟେ, ମୋହର ସୁନ୍ଦରୀ ଉଠ, ବାହାରି ଆସ'। (ପରମାଗୀତ ୨:୧୦)

ଆମେ ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କରୁ, ସେମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରାୟ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ବ ଦେଉ ନାହୁ। ହୁଏତ ଆମେ ଜୀବନଯାପନ ଓ କାର୍ଯ୍ୟର ଦୈନନ୍ଦିନ ପ୍ରକିୟାରେ ଆନନ୍ଦ ହୋଇ ଆମର ପ୍ରକୃତ ଆନ୍ତରିକ ଅନୁଭବକୁ ଜଣାଇବାରେ ଅବହେଳା କରୁ। ଆମେ ଆମ ନିଜ ନିଜକୁ କହୁ, "ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରେମ କରେ ବୋଲି ସେ ଜାଣିଛନ୍ତି" ମାତ୍ର ଏ କଥା ଆମେ ଆଦୌ ଆମର ସାଥିଙ୍କୁ କହି ନ ଥାଉ ।

ହୁଏତ ଆପଣ ଏପରି ଏକ ପରିବାରରେ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠାରେ ସକାରାତ୍ମକ, ପ୍ରେମପୁର୍ଣ୍ଣ ଅନୁଭବକୁ  କଥାରେ ଆଦୌ ପ୍ରକାଶ କରାଯାଉ ନ ଥିଲା। ସେଥିପାଇଁ କଣ କହିବାକୁ ହେବ, ତାହା ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ।

ଗୋଟିଏ ବିଜ୍ଞାପନରେ ଲେଖାଯାଇଛି, "ଏହାକୁ ଫୁଲର ସହିତ କୁହନ୍ତୁ"। ଆପଣଙ୍କର କୌଣସି ବିଶେଷ ପ୍ରିୟତମ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସେପରି ଭାବାରେ ହିଁ ତାହା କୁହାଯାଇପାରିବ। କିମ୍ବା ଆପଣ ଏହାକୁ ଗୋଟାଏ ଉତ୍ତମଭାବେ ମନୋନୀତ କାର୍ଡ ସହିତ ମଧ୍ୟ କହିପାରିବେ। ମୋ' ର ସ୍ତ୍ରୀ କଳା ଚକୋଲେଟ ଭଲ ପାଆନ୍ତି, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ କୌଣସି ବିଶେଷ ଅବସରରେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରାୟ ଚକୋଲେଟ ଓ ଗୋଟିଏ କାର୍ଡ ଦିଏ। ସେ ପ୍ରେମର ଏହି ଚିହ୍ନଗୁଡ଼ିକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି, ମାତ୍ର ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ମୁଁ ଏହା ଶିକ୍ଷା କରିଛି ଯେ ମୁଁ ବାସ୍ତବରେ ଭିତରେ ଯାହା ଅନୁଭବ କରେ, ତାହା କରିବାର ସମସ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ କାର୍ଡ କିମ୍ବା ଉପହାରକୁ କହିବା ପାଇଁ ଅନୁମତି ଦେବା ଅନୁଚିତ୍। 'ମୁଁ ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କରେ' ବୋଲି ମଧ୍ୟ କହିବା ମୋର ଆବଶ୍ୟକ ଅଟେ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜଣ ପ୍ରେମର କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି । ପରମଗୀତରେ ପ୍ରେମୀଯୁଗଳ ପରସ୍ପର ସହିତ କଥା କହିବା ସମୟରେ ପ୍ରାୟ ପ୍ରେମପୂର୍ଣ୍ଣ ଶବ୍ଦ ବ୍ଯବହାର କରୁଥିଲେ। ଆଜି ହିଁ ଆପଣ ସେହି ବିଶେଷ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ କୁହନ୍ତୁ, 'ମୁଁ ତୁମକୁ ପ୍ରେମ କରେ ' କେବଳ ଚକୋଲେଟ କିମ୍ବା ଫୁଲ ସହିତ ନୁହେଁ, ମାତ୍ର ଆପଣଙ୍କ ମୁଖର କଥା ସହିତ।