ଆଦର୍ଶ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ଆଚରଣ
କଲସୀୟ ୩:୧୨-୧୭
ମୋର ଆଚରଣ ଓ ଉଚ୍ଚାରଣରେ ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଗୌରବ ଦେଇ ଥାଏ କି ?
ସଂପୃକ୍ତ ଅଂଶରେ ପାଉଲ ବିଶ୍ଵାସୀମାନଙ୍କୁ ପ୍ରେମକୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନର ଚିହ୍ନ ସ୍ଵରୂପେ ପରିଧାନ କରିବା ନିମନ୍ତେ ଉତ୍ସାହିତ କରନ୍ତି । ତାହା ସହିତ ପରସ୍ପରକୁ କ୍ଷମା ଦେବାକୁ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଅଛନ୍ତି।
ପରସ୍ପରକୁ କ୍ଷମା କରିବା :
ଜଣେ ଅନେକ ଗୁଣୀ, ଅନୁଭବୀ, ପ୍ରଭାବଶାଳୀ, କ୍ଷମତା ସମ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ, କ୍ଷମା ଦେବାର ସ୍ଵଭାବ ନ ଥିଲେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କର ପ୍ରୀତିଭୋଜନ ହୋଇପାରିବେ ନାହିଁ (ମାଥିଉ ୬:୧୫) । ଏହା ବ୍ୟବହାରିକ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ ହେବା ଦିଗରେ ଏକ ପ୍ରଧାନ ପଦକ୍ଷେପ ଅଟେ । କ୍ଷମା ଦେବା ସହଜ ବିଷୟ ନୁହଁ, କିନ୍ତୁ ଏହା ଅସମ୍ଭବ ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ । ପଠିତ ଶାସ୍ତ୍ରାଂଶରେ ଏହି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନକୁ ନେଇ ପ୍ରେରିତ ପାଉଲ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଯୀଶୁଙ୍କର କ୍ଷମାର କାର୍ଯ୍ୟକୁ ସ୍ମରଣ କରାଇ, ସେହି ପ୍ରକାରେ କରିବା ପାଇଁ କୁହନ୍ତି । ଯଦି ଆମେ କ୍ରୁଶରେ ଯୀଶୁଙ୍କର ଆମ ନିମନ୍ତେ କରାଯାଇଥିବା ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତକୁ ଆଖି ଆଗରେ ରଖିବା, ତେବେ ନିଶ୍ଚିତ ଅନ୍ୟକୁ କ୍ଷମା ଦେଇପାରିବା ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟୀୟ ପ୍ରେମରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା :
ଯେତେବେଳେ ଆମ ହୃଦୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପ୍ରତି ପ୍ରେମ ଓ ନିଷ୍ଠାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ରହିବ, ସେତେବେଳେ ଆମେ ଆମର ପ୍ରତିବାଦୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେମ କରିବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ହେବା । କାରଣ ପ୍ରେମର ଅନେକ ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟ ରହିଅଛି (୧ କର ୧୩:୪-୮), ଏହା ବହୁଳ ପାପ ଆଚ୍ଛାଦନ କରେ (୧ପିତର ୪:୮), ଆମକୁ ସିଦ୍ଧ ହେବାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ ଓ ଶାନ୍ତି ପଥରେ କଢାଏ (କଲସୀୟ ୩:୧୪-୧୫) । ଏହି ପ୍ରେମକୁ ଆମ ହୃଦୟରେ ସଞ୍ଚାରଣ କରିବା ନିମନ୍ତେ, ଆମ ପ୍ରତିବାଦୀମାନଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ଯଦ୍ଵରା ସେମାନଙ୍କ ଦୁର୍ବ୍ୟବହାର ପ୍ରତିବଦଳରେ ଆମେ ଉତ୍ତମ ବ୍ୟବହାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିପାରିବା (ରୋମୀ ୧୨:୧୪-୨୧) ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ଜ୍ଞାନରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହେବା :
ଆମେ ନିଜ ଜ୍ଞାନରେ ପରିଚାଳିତ ନ ହୋଇ, ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବାକ୍ୟର ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ତାଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ସମୟ ବ୍ୟତୀତ କରିଥାଉ, ସେତେବେଳେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଆମ ମଧ୍ୟରେ ଅଦ୍ଭୁତ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି ଓ ଆମେ ସ୍ୱତଃପ୍ରବୃତ ଭାବରେ କ୍ଷମା ଦେବା ନିମନ୍ତେ ଆଗଭବ ହେଉ । ଆସନ୍ତୁ ବିଳମ୍ବ ନ ହେଉଣୁ ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରିବା ।